PENGENALAN
Pada
tahun 1948, seorang pakar antropologi yang bernama J.S. Furnival pernah menulis
dan menghuraikan pandangan beliau berhubung masyarakat majmuk. Menurut beliau,
masyarakat majmuk merujuk kepada masyarakat campuran yang berbilang bangsa.
Namun campuran ini dalam erti kata yang sebenar bergaul, tetapi tidak
bercantum. Setiap kumpulan mengamalkan agama dan adat, kebudayaan, bahasa,
fahaman dan cara hidupnya sendiri. Masyarakat majmuk ini juga hidup
bersebelahan, tetapi terasing dalam satu unit politik. Dari segi ekonomi pula,
wujud pembahagian pekerjaan mengikut kaum dan etnik.
Menurut
pandangan seorang penulis sejarah, penduduk di Tanah Melayu sebelum merdeka
digambarkan sebagai hampir tidak mempunyai sebarang persamaan dalam setiap
perkara hidup mereka, melainkan mereka tinggal di dalam sesebuah negara.
HASIL PEMBELAJARAN
1.
Menyatakan definisi
masyarakat secara umum dengan merujuk kepada takrifan istilah.
2.
Menyatakan definisi
masyarakat majmuk dengan merujuk kepada pendapat tokoh.
3.
Menerangkan teori asal-usul
penduduk awal.
4.
Menerangkan ciri-ciri
masyarakat majmuk mengikut J.S Furnivall.
5. Menghuraikan faktor-faktor
pembentukan masyarakat majmuk di Malaysia sama ada dari aspek dalaman dan
luaran.
6.
Membincangkan kesan
perubahan ke atas masyarakat di Malaysia ekoran daripada kemasukan imigran ke Tanah Melayu.
7.
Menilai kesan penghijrahan
imigran ke atas pembinaan negara bangsa serta dapat mengaitkannya dengan
keadaan semasa.
1.1 DEFINISI MASYARAKAT
Masyarakat menurut definisi Kamus
Dewan (2005) ialah kumpulan manusia yang hidup bersama-sama di sesuatu tempat
dengan aturan dan cara tertentu. Individu, keluarga dan kumpulan-kumpulan kecil
merupakan anggota sesebuah masyarakat. Dalam konteks Malaysia, hubungan harmoni
antara pelbagai kumpulan etnik dapat membina sebuah masyarakat Malaysia yang
teguh. Masyarakat Malaysia sering disebut sebagai masyarakat majmuk iaitu
sebuah masyarakat yang terdiri daripada pelbagai kaum yang mengamalkan budaya,
agama, bahasa, adat resam dan cara hidup yang tersendiri.
Dari segi sejarahnya, masyarakat
Malaysia mempunyai asas kukuh untuk mewujudkan masyarakat berilmu, bermoral dan
mendukung cita-cita murni bangsa Malaysia berteraskan konsep negara bangsa. Namun
begitu, konsep masyarakat Malaysia tidak boleh disamakan dengan konsep bangsa Malaysia kerana kedua-duanya
mempunyai maksud yang berbeza, walaupun merujuk kepada satu entiti politik yang
sama iaitu Malaysia.
Masyarakat Malaysia adalah konsep yang
lebih luas skopnya merujuk kepada satu cita-cita politik, para pemimpin
Malaysia bersama-sama masyarakatnya telah menggariskan cita-cita untuk
menjadikan Malaysia sebagai sebuah negara maju menjelang tahun 2020 yang
berasaskan satu bangsa bersepadu yang dikenali sebagai bangsa Malaysia. Bangsa
malaysia itu merupakan satu bangsa idaman yang kita kehendaki berteraskan
hubungan etnik yang harmonis.
Dalam usaha memahami konsep negara
bangsa terdapat beberapa definisi yang perlu difahami iaitu negara, bangsa, ras dan etnik. Istilah negara telah
diberi takrifan seperti yang dikemukakan oleh sarjana antaranya Harold J.A
Laski & R.A Dahl. Harold J.A Laski
(1984), menyatakan negara sebagai
satu kelompok masyarakat yang bersatu & mendapat kuasa yang sah disisi
undang-undang. Kuasa itu mengatasi kuasa-kuasa lain yang dimiliki oleh orang
perseorangan atau kumpulan yang merupakan sebahagian daripada masyarakat itu.[1]
Robert A. Dahl (1983) menyatakan bahawa negara adalah satu sistem
politik yang didirikan oleh orang yang mendiami satu wilayah yang tetap dan
mempunyai kerajaan yang memerintah wilayah tersebut.
Menerusi dua takrifan tersebut, maka
“negara” dapat diistilahkan sebagai satu unit politik yang mempunyai penduduk
yang menetap di satu kawasan atau wilayah dengan memiliki sempadan yang jelas.
Penduduk itu pula diperintah oleh sebuah kerajaan yang mempunyai kedaulatan dan
diakui sah pemerintahannyan serta berkuasa untuk menggubal dan melaksanakan
undang-undang serta peraturan supaya dipatuhi oleh rakyatnya.
Negara yang cuba diterangkan itu
adalah merujuk kepada negara Malaysia yang mempunyai 13 buah negeri serta
bentuk pemerintahan persekutuan yang didasari dengan konsep demokrasi berparlimen
dan raja berperlembagaan.
Etnik boleh didefinisikan sebagai
sekelompok manusia yang mengamalkan budaya yang hampir seragam, termasuk adat
resam, pakaian, bahasa dan kegiatan ekonomi. Konsep etnik mempunyai erti yang
berkaitan rapat dengan konsep-konsep ras dan bangsa. Ras dan bangsa memberikan
penekanan pada perbezaan fizikal atau sifat biologi (keturunan dan pertalian darah
yang sama) antara sesama manusia.
Seterusnya istilah bangsa pula mempunyai maksud yang lebih luas jika dibandingkan
dengan Ras atau Etnik. Contohnya : Merujuk kepada kumpulan masyarakat yang
tinggal di satu ruang wilayah yang mempunyai sempadan tetapi masih lagi dalam
satu kerajaan yang sama serta mentaati undang-undang yang sama.
Secara keseluruhannya, negara bangsa merujuk kepada sebuah negara
yang berdaulat dengan rakyatnya hidup bersatu padu tanpa ada pemisahan sama ada
dari segi keturunan, kaum, agama, bahasa, budaya, daerah dan lain-lain.
Rakyat yang mendiami kawasan tersebut
juga yakin dan percaya kepada sistem pemerintahan dan undang-undang yang
dilaksanakan.[ Sebagai contoh di
Malaysia, komponen yang membentuk negara bangsa Malaysia ialah negara, bangsa,
kerajaan dan Perlembagaan Persekutuan.
1.2
LATARBELAKANG
PENDUDUK ASAL
Terdapat beberapa pendapat yang telah
memperkatakan tentang keberadaan masyarakat Malaysia yang ada kini. Antara
tokoh yang memberi respon terhadap hal ini antaranya adalah Sarasin Bersaudara
(1892/93) dan Heine-Geldern (1932) dan Peacock. Beliau berpendapat bahawa orang
Melayu:
“berasal dari wilayah Yunnan melalui dua gelombang iaitu Melayu Proto (antara tahun 3000-2500 SM) dan Melayu
Deutro (antara tahun 1500 SM-300 M.)”.
Justeru itu, terdapat satu lagi teori
yang memperkatakan tentang kelompok penduduk peribumi yang merupakan penduduk
asal Malaysia. Hal ini berdasarkan kepada satu teori yang dikemukan oleh Prof.
Dr. Wan Hashim Wan Teh (1970-an):
Australopithecus |
Pithecanthropus |
Neanderthal |
Beliau merumuskan, berdasarkan bukti arkeologi, etnologi dan linguistik jelas bercanggah dengan teori migrasi ras Melayu dari utara ke selatan.
1.3 CIRI-CIRI MASYARAKAT MAJMUK
Konsep masyarakat majmuk mula
dipelopori oleh seorang pakar antropologi iaitu J.S Furnivall berdasarkan
kajian yang dibuatnya di Indonesia dan Burma (Myanmar) pada tahun 1948. Konsep
ini digunakan secara khusus untuk merujuk kepada masyarakat tropika yang berada
di bawah kuasa penjajah dengan bercirikan perpecahan dan konflik antara
kelompok yang berlainan keturunan di bawah satu sistem politik.
Menurut beliau, masyarakat majmuk
merujuk kepada masyarakat campuran yang berbilang bangsa. Namun campuran ini
dalam erti kata yang sebenar bergaul, tetapi tidak bercantum. Setiap kumpulan
mengamalkan agama dan adat, kebudayaan, bahasa, fahaman dan cara hidupnya
sendiri. Masyarakat majmuk ini juga hidup bersebelahan, tetapi terasing dalam
satu unit politik. Dari segi ekonomi pula, wujud pembahagian pekerjaan mengikut
kaum dan etnik.
Menurut pandangan seorang penulis
sejarah, penduduk di Tanah Melayu sebelum merdeka digambarkan sebagai hampir
tidak mempunyai sebarang persamaan dalam setiap perkara hidup mereka, melainkan
mereka tinggal di dalam sesebuah negara.
Dalam konteks memahami kerangka
masyarakat Malaysia beberapa konsep perlu diteliti serta difahami untuk
memudahkan pemahaman tentang perkara tersebut. Antaranya konsep masyarakat majmuk dan masyarakat pelbagai kaum.
Menurut J.S Furnival, masyarakat
majmuk ialah masyarakat yang hidup berdampingan, tetapi berlainan dalam satu
entiti politik. Walaupun pendapat Furnival itu mengambil contoh Burma dan
Indonesia tetapi sebenarnya perkara yang sama juga turut berlaku di sekitar
Tanah Melayu.
Dengan kata lain, pendapat Furnival
itu dapat difahami sebagai satu masyarakat yang hidup bersama tetapi tidak
bersatu. Setiap kaum mempunyai bahasa, budaya, agama dan nilai pemikiran yang
berbeza. Setiap perhubungan itu lebih bersifat ekonomi iaitu dalam urusan jual
beli.[3]
Masyarakat pelbagai kaum yang tidak
lagi dicirikan oleh perbezaan yang besar di kalangan mereka. Ini bermakna
masyarakat kepelbagaian mempunyai ciri-ciri yang berlawanan dengan ciri-ciri
masyarakat majmuk.[4]
Ciri-ciri masyarakat majmuk adalah
seperti:
i.
Pelbagai jenis manusia
ii.
Bercampur tetapi tidak bersatu
iii.
Berdekatan tetapi berpisah dalam sistem
politik yang sama atau penempatan berasingan
iv.
Berpegang kepada budaya, agama, bahasa, idea,
dan kaedah sendiri
v.
Bergaul tetapi tidak bercantum
vi.
Pengasingan pekerjaan mengikut kaum
1.4
FAKTOR PEMBENTUKAN MASYARAKAT MAJMUK
1.4.1
PENJAJAHAN
BRITISH
Penjajahan British merupakan faktor
utama terjadinya masyrakat majmuk di Malaysia dan ia juga sebenarnya telah mengakibatkan
berlakunya perubahan dalam sejarah pentadbiran negara. Semasa British mentadbir
Tanah Melayu, pelbagai cara telah dibuat untuk mengubah sistem pemerintahan
kerajaan tradisi kepada pemerintahan bercorak barat. British juga telah
memperkenalkan sistem ‘Divide & Rule’
iaitu pecah dan perintah yang mana mereka telah membahagikan kawasan mengikut
provinsi tertentu kemudian memerintah kawasan tersebut mengikut cara ‘
kesatuan’.
Dasar British ini telah menyebabkab
ketiga-tiga kaum itu hidup berpisah antara satu sama lain. Melalui Dasar ini
juga British telah menentukan peranan setiap untuk tidak berinteraksi antara
kaum tersebut. British tidak mahu tiga kaum utama itu bersatu dan seterusnya
akan menentang pihak British.[5]
1.4.2 PERTUMBUHAN PERUSAHAAN GETAH DAN BIJIH TIMAH
DI TANAH MELAYU
Perkembangan
perusahaan getah dan bijih timah di Tanah Melayu menimbulkan keperluan terhadap
tenaga buruh yang ramai. Permintaan yang tinggi terhadap getah dan bijih timah
bagi menghasilkan pelbagai jenis barangan serta perkembangan Revolusi Industri
di Eropah menyebabkan pihak Inggeris telah memajukan sektor getah dan
perlombongan bijih timah. Tambahan pula, harga getah dan bijih timah melambung
tinggi di pasaran dunia.
Pembesar
Melayu pula telah menemui banyak kawasan lombong bijih timah yang baru
menyebabkan mereka tidak lagi bergantung sepenuhnya kepada orang Melayu yang
melombong secara sambilan. Untuk mendapatkan hasil yang banyak dan lumayan,
pembesar Melayu telah mendorong kemasukan pelombong Cina dan berpuas hati
dengan mengutip komisen dan cukai. Perkembangan ini telah mendorong dan menjadi
faktor penarik orang Cina untuk berhijrah ke Tanah Melayu.
1.4.3 KESTABILAN POLITIK TANAH MELAYU
Secara keseluruhannya, hampir semua negeri Melayu berada di bawah jajahan
British telah terjamin kestabilan politiknya. Kestabilan politik British ini
telah membawa kestabilan ekonomi di Tanah Melayu.
Dasar pemerintahan British yang melaksanakan sistem ekonomi bebas (laissez-faire) telah membuka peluang
pekerjaan yang luas dan mendorong perkembangan ekonomi. Bagi mempercepatkan
pertumbuhan ekonomi, banyak sumber tenaga buruh diperlukan untuk memenuhi
keperluan pengusaha-pengusaha tempatan dan Eropah. Maka akhirnya, faktor ini
telah mendorong kemasukan beramai-ramai buruh dari negara China untuk
mengerjakan lombong bijih timah dan ladang getah.
1.4.4 KESUKARAN HIDUP DI INDIA DAN KESENGSARAAN
HIDUP DI NEGARA CHINA
Sekitar abad
ke 19, negara China mengalami pertumbuhan penduduk yang pesat. Keadaan penduduk
yang terlalu ramai telah membataskan kegiatan ekonomi masyarakat Cina. Ramai
yang tidak mendapat pekerjaan kerana
kawasan pertanian yang terhad serta berlaku ketidakstabilan ekonomi dan politik
di China menyebabkan kadar pengangguran yang tinggi.
Kesengsaraan
hidup ini pula ditambah dengan masalah kebuluran dan pelbagai jenis penyakit
yang menyebabkan meningkatnya kadar kematian. Ketidaksanggupan untuk menanggung
penderitaan ini menyebabkan ramai penduduk di negara China berhijrah untuk
mencari kehidupan yang lebih baik.
Bagi kaum
India, kesukaran hidup di India membawa kepada penghijrahan penduduk India ke
Tanah Melayu. Keadaan di India yang terletak di bawah penjajahan British telah
menimbulkan banyak masalah, terutama dalam kegiatan ekonomi tempatan. Pengenalan
undang-undang Inggeris menyebabkan kegiatan perdagangan orang India terbatas
dan terpaksa menghadapi saingan dari pedagang Eropah.
Pengenalan
sistem milik tanah menyebabkan ramai petani India kehilangan tanah pertanian
mereka. Kawasan pertanian semakin terhad dan kejadian bencana alam seperti
kemarau telah menjejaskan kegiatan pertanian kerana ramai petani hilang mata
pencarian dan sukar mendapatkan bekalan makanan. Lantaran itu, masalah
kemiskinan dan kebuluran yang semakin ketara di India. Untuk mengelakkan
masalah itu, ramai orang India telah berhijrah ke tempat baru untuk mencari
kehidupan dan keadaan yang lebih selesa dan baik. Maka, Tanah melayu merupakan
salah satu destinasi utama mereka memandangkan terdapat peluang pekerjaan yang
luas di sini.
1.4.5 BENCANA ALAM YANG BERLELUASA
Bencana alam
yang sering berlaku di negara China seperti banjir dan kemarau telah merosakkan
tanaman mereka. Bencana yang berlaku ini telah menambahkan penderitaan rakyat. Tambahan
pula, banyak binatang perosak seperti tikus dan belalang juga turut memusnahkan
tanaman. Rakyat bukan sahaja terdesak oleh keadaan yang berlaku dalamm negeri,
tetapi ditambah pula oleh bencana di luar kawalan manusia. Sekitar tahun 1900,
kemarau yang teruk melanda negara China. Pengalihan aliran Sungai Kuning dan
Honan ke Shantung menyebabkan berlaku kejadian banjir besar.
1.4.6 KETIDAKSTABILAN POLITIK DAN EKONOMI DI NEGARA
CHINA
Pada zaman pemerintahan Manchu, tercetus pemberontakan yang berleluasa, terutama di kawasan selatan negara China kerana semasa pemerintahan Dinasti Manchu, telah mengenakan cukai yang terlalu tinggi terhadap para petani dan kurang prihatin terhadap masalah rakyat. Kerajaan Manchu menindas para petani dan kurang prihatin terhadap masalah rakyat.
Keadaan
bertambah genting apabila berlakunya Pemberontakan Taiping yang tercetus
sekitar tahun 1857 di kawasan tengah dan selatan negara China dan diikuti
dengan berlakunya Pemberontakan Boxer. Kesan daripada ketidakstabilan politik
ini telah mendorong kepada kemerosotan ekonomi negara China.
Keadaan
ekonomi penduduk China bertambah teruk
apabila berlakunya kemasukan barang-barang dari Barat terutamanya selepas
Perang Candu, menyebabkan ramai orang Cina hilang pekerjaan, terutama di sektor
pembuatan, pengangkutan dan perniagaan. Hal ini telah meningkatkan kadar
pengangguran dan inflasi di negara China.
1.5
IMPAK KE ATAS
PEMBINAAN NEGARA BANGSA
1.5.1 POLITIK
a.
Fahaman Dan
Pengaruh Politik Yang Berbeza
Bagi kaum Cina dan India,mereka lebih
pentingkan hal-hal politik yang berlaku di Negara asal mereka berbanding apa
yang berlaku di Tanah Melayu. Contohnya pada tahun 1930, pergeseran yang
berlaku antara orang Cina dengan Jepun di China telah mendorong masyarakat Cina
di Tanah Melayu kembali ke China untuk membantu sanak saudara mereka di sana.[6]
Saluran-saluran informasi yang amat
berbeza yang mengekalkan identity kaum, bahasa, dan budaya masing-masing sama
ada dalam pendidikan, program agama, akhbar dan persatuan-persatuan sosial.
Perhubungan antara kaum tidak begitu
baik kerana wujud jurang dan prasangka yang mendalam antara satu sama lain.
Tidak berlaku proses asimilasi antara kaum kerana dasar pecah dan perintah yang
di amalkan oleh British.[7]
Orang Melayu pula, sentiasa ingin
memastikan hak dan kepentingan mereka sebagai anak jati Tanah Melayu terbela.
Ia banyak dizahirkan dan diperjuangkan dalam majalah-majalah seperti Saudara,
Pengasuh, Utusan Melayu, Warta Melaya dan Majlis.
Perasaan curiga juga amat menebal
dalam diri setiap kaum itu sendiri dan menyebabkan mereka sukar disatukan
antara satu sama lain.
1.5.2 EKONOMI
a. Perbezaan
Tumpuan Sektor Ekonomi
Kesan dasar pecah dan perintah, orang Melayu
kekal menjadi petani dan nelayan, kaum Cina digalakkan bergiat dalam sektor
perdagangan dan perlombongan sementara orang India mengusahakan estet-estet
getah dan kelapa. Jadi kaum-kaum ini berjumpa dan berurusan dalam hal-hal yang
berkaitan sahaja seperti urusan jual beli dan perkhidmatan kerajaan.
b.
Masalah
Ekonomi
Berlaku ketidakseimbangan pendapatan antara
ketiga-tiga kaum dan menyebabkan mereka saling mencurigai dan cemburukan
kelebihan kaum-kaum lain. Orang Melayu dan penduduk asli yang lain menguasai
bidang yang mundur dan berteknologi rendah sehingga menyebabkan banyak buruh Melayu
tetapi pulangan / gaji terlalu rendah dan tidak menguntungkan. Ini berbeza
dengan kaum-kaum lain.[8]
1.5.3 SOSIAL
a.
Pengasingan
Sistem Pendidikan
Wujud sistem pendidikan yang
berbeza berdasarkan tiga kaum iaitu Sekolah Melayu, Sekolah Cina dan Sekolah
Tamil. Kaum Melayu dibenarkan mendapat pendidikan di sekolah vernakular dan
sekolah beraliran Inggeris. Namun, sekolah beraliran Inggeris hanya untuk anak-anak
bangsawan sahaja.
Sekolah Cina dan Tamil,
kebanyakan tenaga pengajarnya diambil dari negara asal masing-masing dan menyebabkan
perbezaan kepada sukatan pelajaran. Guru-guru berkenaan banyak meniup semangat
cintakan negara asal mereka dan lebih mementingkan pergolakan politik, ekonomi
dan sosial di negara sendiri berbanding apa yang berlaku di tanah Melayu. Ia
menyebabkan mereka tidak mempunyai semangat cintakan Tanah Melayu dan tidak
terlalu mengambil berat tentang aspek perpaduan dan pendidikan tempatan.[9]
b.
Pemisahan
Tempat Tinggal
Ia adalah kesan daripada
dasar ‘pecah dan perintah’ yang diamalkan oleh kerajaan British. Petempatan
lebih bercirikan sesuatu kaum yang wujud di Tanah Melayu iaitu kaum Cina,
Melayu dan India. Ia memang disengajakan kerana pihak British bimbang kaum-kaum
ini akan menentang mereka sekiranya wujud perpaduan diantara ketiga-tiga kaum
tersebut, terutamanya dari segi politik dan ekonomi.[10]
Dari segi psikologi,
ketiga-tiga kaum ini rasa lebih selamat untuk membina petempatan berhampiran
dengan rakan-rakan, saudara-mara sendiri terutama bagi, mendapatkan bantuan
semasa kesusahan.
Kaum-kaum ini juga kurang
memahami budaya, agama dan adat resam kaum-kaum lain. Ekoran itu, mereka takut
untuk berada dalam satu kelompok masyarakat / kawasan tempat tinggal yang sama
kerana bimbang akan mencetuskan perselisihan faham.[11]
Kebanyakan orang India
tinggal di kawasan perladangan, kaum Cina menetap di kawasan perlombongan,
pekan-pekan dan bandar dan kaum Melayu dibiarkan membina petempatan di pesisir
pantai, kampong dan kawasan-kawasan pedalaman.
RUJUKAN
1.
Mahdi Shuid et.al, (2005), Pra - U STPM: Sejarah Malaysia, Petaling
Jaya: Longman.
2.
Mardiana Nordin, Hasnah Hussiin, (2004), Pengajian Malaysia, Selangor: Fajar
Bakti.
3.
Nazaruddin Mohd Jali et.al., (2004) Pengajian Malaysia: Kenegaraan Dan
Kewarganegaraan, Selangor: Prentice Hall.
4.
Ruslan Zainuddin et. al., (2005), Kenegaraan Malaysia, Selangor: Fajar
Bakti.
[1] Ruslan Zainuddin et.al., (2005),
Kenegaraan Malaysia, Selangor: Fajar Bakti, hlm.3
[2] Ibid.
[3] Nazaruddin Mohd Jali dll, ( 2004) Pengajian Malaysia: Kenegaraan Dan
Kewarganegaraan, Prentice Hall: Selangor, hlm. 223
[4]Nota En Hussin (UTM), Masyarakat Majmuk, hlm. 128.
[5] Mahdi Shuid dll, (2005), Pra - U STPM: Sejarah Malaysia,
Longman: Petaling Jaya, hlm. 100
[6] Mardiana Nordin, Hasnah Hussiin,
(2004), Pengajian Malaysia, Fajar
Bakti; Selangor, hlm. 180.
[7] Mahdi Shuid et. al., (2005), Pra - U STPM: Sejarah Malaysia, hlm 102
[8] Ibid, hlm. 180.
[9] Ibid, hlm.179.
[10] Mardiana Nordin& Hasnah Hussiin,
2004, Pengajian Malaysia, hlm. 178.
[11] Ibid.
*Merupakan modul lama (modul 2009) yang menggunakan kod EUA/TUA 3073&4073
*Modul baru akan di update semula.
No comments:
Post a Comment