PENGENALAN
Perlembagaan
Malaysia dikenali sebagai Perlembagaan Persekutuan. Ia merupakan satu dokumen
undang-undang bertulis yang telah dibentuk berasaskan kepada dua dokumen
terdahulu iaitu Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan Perlembagaan
Kemerdekaan tahun 1957. Ia merupakan undang-undang tertinggi yang menjadi
sumber dan punca kepada semua undang-undang.
Perlembagaan
Persekutuan memberikan jaminan terhadap hak asasi dan kebebasan rakyat dan
keadilan sosial untuk semua kaum di negara ini. Selain itu ia menjamin
keadilan, kerjasama, kesepakatan dan kepentingan bersama antara Kerajaan
Persekutuan dan Kerajaan Negeri.
HASIL PEMBELAJARAN
1.
Menerangkan definisi dan konsep
ketertinggian perlembagaan.
2.
Menyatakan peruntukan utama
perlembagaan.
3.
Menyenaraikan jenis-jenis Hak
Asasi.
4.
Menjelaskan Hak-hak Keistimewaan
Orang Melayu dan Kaum Bumiputera Lain.
5.
Menghuraikan proses pilihanraya.
6.
Membanding beza Dewan Negara dan
Dewan Rakyat.
7.1 PENGENALAN
7.1.1 DEFINISI
Perlembagaan ialah satu dokumen yang
mengandungi semua susunan peraturan dan undang-undang dasar yang dianggap
penting bagi pemerintahan dan pentadbiran sesebuah Negara. Kini, Perlembagaan
Malaysia mengandungi sebanyak 183 Perkara yang tergolong dalam 15 Bahagian.
Antara kandungannya menyebut mengenai kuasa kerajaan persekutuan dan kerajaan
negeri, bentuk dan tugas Yang di-Pertuan Agung, Parlimen, Kabinet.
7.1.2 KONSEP KETERTINGGIAN PERLEMBAGAAN
Perlembagaan Persekutuan Malaysia ialah
undang-undang tertinggi Negara dan menjadi punca kepada semua undang-undang.
Oleh itu, untuk memastikan ketertinggian perlembagaan ini kekal, maka beberapa
garis panduan telah ditetapkan dan dipatuhi iaitu:
i.
Perlembagaan menentukan apakah Perkara Persekutuan
yang kerajaan Persekutuan boleh lakukan dan Perkara Negeri yang kerajaan negeri
boleh lakukan.
ii.
Perlembagaan menentukan apakah perkara bersama yang
membolehkan Parlimen atau Dewan Undangan Negeri membuat undang-undang
mengenainya. Contohnya undang-undang yang boleh dibuat oleh Parlimen ialah
pertahanan, pelajaran, hal ehwal luar negara dan sebagainya. Jika parlimen
campur tangan dalam pembentukan undang-undang di luar perkara Persekutuan maka
undang-undang tersebut adalah tidak sah.
iii.
Kedudukan YDPA sebagai ketua negara, lambang taat setia rakyat, lambang negara, ketua
Parlimen, ketua pemerintah dan sebagainya. Walau bagaimanapun ia tertakluk
kepada halangan-halangan yang dikenakan oleh Perlembagaan. Baginda adalah raja
berperlembagaan iaitu bertindak mengikut nasihat jemaah Menteri.
iv.
Kuasa kehakiman juga tertakluk kepada
sekatan-sekatan yang dikenakan oleh perlembagaan. Kuasa YDPA sebagai
ketiga-tiga cabang kerajaan (perundangan, pentadbiran dan kehakiman) juga
tertakluk kepada sekatan-sekatan yang dikenakan oleh Perlembagaan.
v.
Kerajaan tidak boleh membuang negara seseorang
warganegara, tidak boleh menahan seorang warganegara dari pulang ke tanahairnya
dan tidak boleh memaksa seseorang itu menjadi buruh paksa dan tidak boleh
memenjarakan mana-mana individu melainkan menurut undang-undang.
7.2 PERUNTUKAN UTAMA DALAM PERLEMBAGAAN
Perlembagaan Persekutuan
dibentuk dengan mengambil kira perkembangan sejarah Negara sebelum dan selepas
penjajahan. Hal ini diambil kira bagi merealisasikan cita-cita mewujudkan
sebuah Negara yang demokrasi dan adil untuk semua pihak. Beberapa perkara telah
diletakkan sebagai peruntukan utama dalam perlembagaan seperti kewarganegaraan,
agama, bahasa, kedudukan istimewa orang Melayu dan kebebasan asasi.
7.2.1
Hak-Hak Asasi
Kebebasan asasi seseorang
individu adalah diperuntukan dalam Bahagian 2 Perlembagaan Persekutuan.
Kebebasan asasi boleh dibahagikan kepada 2 kategori iaitu kebebasan mutlak dan kebebasan
terhad . Kebebasan asasi hanya boleh diubah dengan majorit dua pertiga
daripada jumlah kesemua ahli Dewan Perundangan. Perkara-perkara kebebasan asasi
adalah seperti berikut:
a.
Kebebasan diri
Perkara mengenai kebebasan diri telah
diperuntukan dalam Fasal 1, Perkara 5 Perlembagaan Persekutuan yang
memperuntukkan tidak seorang pun boleh diambil nyawanya dan dilucutkan
kebebasan dirinya kecuali menurut undang-undang.[1]
Seseorang yang ditangkap perlu diberitahu dengan seberapa segera sebab-sebab
dia ditangkap dan dia dibenarkan untuk membela diri oleh seorang peguam yang
dipilih olehnya sendiri. Selain itu, seseorang yang ditangkap dan tidak
dilepaskan hendaklah dibawa kehadapan seorang majistret dalam masa 24 jam.
b.
Keabdian dan kerja
paksa
Perkara 6 Perlembagaan Persekutuan Malaysia,
memperuntukkan bahawa tidak seorang pun boleh ditahan sebab abdi dan kerja paksa.[2]
Segala jenis kerja paksa adalah dilarang tetapi parlimen boleh dengan
undang-undang, membuat peruntukan bagi perkhidmatan kerahan untuk maksud-maksud Negara. Kerja yang
berkaitan dengan menjalankan hukuman penjara tidaklah dianggap sebagai kerja paksa.
c.
Kesamarataan di
sisi undang-undang
Perlembagaan Persekutuan Malaysia
memperuntukan bahawa semua orang adalah sama di sisi undang-undang dan berhak
mendapat perlindungan yang sama. Fasal 2 memperuntukkan seseorang warganegara
itu tidak boleh dibezakan semata-mata atas sebab agama, kaum, keturunan atau
tempat lahir. Walaubagaimanapun pengecualian terdapat dalam Perkara
153 yang memperuntukan layanan istimewa bagi orang Melayu dan kaum
bumiputera yang lain di Sabah dan Sarawak dalam beberapa lapangan seperti
pemegangan jawatan-jawatan dalam perkhidmatan awam, pemberian biasiswa-biasiswa
dan pengeluaran permit serta lesen.
d.
Larangan buang
negeri dan kebebasan bergerak
Perkara 9 Perlembagaan Persekutuan Malaysia
memperuntukan bahawa tidak seorang pun warganegara yang boleh dibuang negeri
atau ditahan daripada masuk ke dalam Persekutuan. Setiap warganegara berhak
bergerak dengan bebasnya dan bermastautin di mana-mana bahagian Persekutuan.
Walaubagaimanapun hal ini tertakluk kepada undang-undang imegresen yang
berkaitan dengan Sabah dan Sarawak. Keadaan ini tertakluk kepada undang-undang
yang berkaitan denga keselamatan Persekutuan seperti ketenteraman awam,
kesihatan awam dan hukuman yang dikenakan kepada pesalah.
e.
Kebebasan bercakap,
berhimpun dan menubuhkan persatuan
Perkara 10 Perlembagaan Persekutuan Malaysia
memperuntukan kebebasan kepada semua warganegara untuk bercakap, berhimpun dan
menubuhkan persatuan[3].
Namun demikian, parlimen boleh mengenakan sekatan tertentu bagi kepentingan
keselamatan, ketenteraman awam atau moral. Adalah menjadi satu kesalahan untuk
menyoal perkara-perkara sensitif seperti hak-hak keistimewaan orang Melayu dan
penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi.
f.
Kebebasan beragama
Sungguhpun Perlembagaan Persekutuan Malaysia
memperuntukkan agama Islam sebagai agama rasmi persekutuan, tetapi setiap
warganegara Malaysia berhak mengamalkan agama masing-masing. Setiap Individu
berhak untuk mengembangkan agamanya, tetapi undang-undang negeri dan
undang-undang persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa
iktikad atau kepercayaan agama dikalangan orang yang menganut agama Islam.
Walau bagaimanapun, kebebasan diberikan kepada kerja-kerja mubaligh di kalangan
orang bukan Islam.[4]
Manakala di Sabah dan Sarawak pula, undang-undang
negeri yang ingin menyekat apa-apa agama, iktikad dan kepercayaan di kalangan
orang Islam berkehendakkan undi sebanyak 23 daripada jumlah bilangan anggota
Dewan Undangan Negeri. Tiap-tiap kumpulan agama berhak untuk:
i.
Menguruskan hal-ehwal agamanya sendiri.
ii.
Menubuh dan menyelenggara yayasan-yayasan bagi
maksud agama dan khairat.
iii.
Memperoleh dan mempunyai harta serta memegang dan
mentadbirkannya mengikut undang-undang.
g.
Kesamarataan dalam
pelajaran
Perkara 12 dalam Perlembagaan Persekutuan
Malaysia menyatakan tentang hak mengenai pelajaran. Tidak terdapat sebarang
perbezaan terhadap mana-mana warganegara semata-mata kerana agama, kaum,
keturunan, tempat lahir untuk mendapatkan pendidikan, iaitu:
i.
Dalam pentadbiran mana-mana yayasan pelajaran yang
diselenggara oleh suatu pihak berkuasa awam tentang kemasukan murid-murid atau
pelajar mengenai bayaran.
ii.
Tentang memperuntukkan kewangan dan bantuan
kewangan pihak berkuasa awam bagi menanggung atau membiayai murid-murid atau
pelajar-pelajar di mana-mana yayasan pelajar tertakluk kepada Perkara 153.[5]
Tiap-tiap kumpulan agama diberi kebebasan
untuk menubuh dan menyelenggara yayasan-yayasan untuk pelajaran kanak-kanak
atau mengenai agama kumpulan itu. Selain itu, tidak terdapat perbezaan
semata-mata sebab agama dalam mana-mana undang-undang berkaitan dengan yayasan
itu, tetapi dalam undang-undang persekutuan dan negeri, boleh mengadakan
bantuan kewangan khas bagi menyelenggara Yayasan Islam atau mengajar mengenai
agama Islam kepada penganutnya. Tidak seorang pun diwajibkan menerima apa-apa
ajaran mengenai apa-apa agama atau mengambil bahagian dalam apa-apa upacara
atau sembahyang bagi sesuatu agama yang lain daripada agamanya sendiri.
h.
Hak untuk berharta
Perkara 13 Perlembagaan
Persekutuan Malaysia memperuntukkan tidak seorang pun boleh dilucutkan hartanya
kecuali menurut undang-undang. Undang-undang juga tidak boleh membuat
peruntukan untuk mengambil atau menggunakan harta dengan paksa tanpa pampasan
yang mencukupi[6].
i.
Perlindungan
daripada undang-undang jenayah yang berkuat kuasa kebelakangan dan perbicaraan
berulang
Perlindungan daripada
undang-undang jenayah yang berkuat kuasa kebelakangan dan perbicaraan berulang
Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Melalui Perkara 7, memperuntukkan tidak
seorang pun yang boleh dihukum kerana sesuatu perbuatan yang tidak menjadi
kesalahan di sisi undang-undang pada
masa perbuatan itu dilakukan dan tidak sesiapa juga boleh menanggung
hukuman yang lebih berat bagi sesuatu kesalahan daripada yang telah ditetapkan
oleh undang-undang pada masa kesalahan itu dilakukan.
Fasal 2 memperuntukkan
bahawa seseorang yang telah dibebaskan ataupun disabitkan dengan kesalahan
tidak boleh dibicarakan sekali lagi di atas kesalahan yang sama kecuali jika
sabitan atau pembebasan itu telah dibatalkan dan perbicaraan semula
diperintahkan oleh mahkamah atasan mengenai perkara yang dia telah dibebaskan
ataupun disabitkan kesalahan itu.
7.2.2 PROSES PILIHANRAYA
Pilihan Raya di Malaysia dijalankan bagi
menunjukkan bahawa negara mengamalkan sistem demokrasi berparlimen. Sistem
pilihan raya mula diperkenalkan pada tahun 1955 dan terus diadakan setiap lima
tahun sekali sehingga kini. Fungsi utama pilihanraya adalah:
i.
Untuk menentukan pemindahan kuasa tanpa kekerasan
dan pertumpahan darah.
ii.
Menunjukkan Malaysia sebagai sebuah Negara yang
mengamalkan demokrasi.
Di Malaysia, terdapat dua bentuk pilihan
raya iaitu Pilihan Raya Umum dan pilihan
Raya Kecil dan segala urusan pilihan raya diuruskan oleh Suruhanjaya Pilihan
Raya.
a.
Penamaan Calon Dan Berkempen
Beberapa syarat perlu dipatuhi bagi calon
yang bertanding dalam pilihan raya samada di peringkat Dewan Undangan Negeri
atau Parlimen, iaitu:
i.
Berumur 21 tahun ke atas,
ii.
Warganegara Malaysia,
iii.
Berakal/ Waras,
iv.
Tidak sabit kesalahan oleh mana-mana mahkamah
(penjara satu tahun atau denda lebih RM2000),
v.
Tidak memegang mana-mana jawatan bergaji,
vi.
Tidak muflis,
vii.
Bermastautin secara tetap dalam kawasan pilihanraya
dan telah mendaftar sebagai pengundi.
Pilihanraya hanya akan diadakan sekiranya
terdapat lebih dari calon yang didaftarkan untuk bertanding dalam satu kawasan
piliharaya, jika tidak calon akan dianggap sebagai menang tanpa bertanding.
Calon boleh bertanding atas nama parti atau perseorangan.
Pada hari penamaan calon, bakal calon perlu
menyerahkan beberapa dokumen kepada pegawai bertugas, seperti:
i.
Kertas penamaan calon, diserahkan antara jam 9.00
pagi hingga jam 11.00 pagi pada hari penamaan calon.
ii.
Wang pertaruhan sebanyak RM 10,000 untuk calon
Dewan Undangan Negeri dan RM 30,000 untuk calon Parlimen. Wang disertakan
bersama-sama kertas penamaan calon.
iii.
Wang pertaruhan akan hilang sekiranya calon gagal
mendapat undian sekurang-kurangnya satu perlapan daripada jumlah undi yang
diperoleh semua calon dalam bahagian piliharaya tersebut.
iv.
Calon yang bertanding atas nama parti politik boleh
menggunakan simbol parti masing-masing, manakala calon bebas boleh menggunakan
simbol-simbol yang disediakan oleh Suruhanjaya Pilihan Raya[7].
Semasa berkempen, calon-calon dikehendaki
mematuhi etika pilihanraya bagi memastikan suasana aman dan tenteram. Pada
waktu ini, mereka dibenarkan membelanjakan RM 50,000.00 bagi pilihan raya Dewan
Rakyat dan RM 30,000.00 bagi pilihan raya Dewan Undangan Negeri. Selain itu,
semasa berkempen mereka dibenarkan menggunakan kaedah mereka sendiri untuk
memancing pengundi seperti mengedarkan risalah, surat, pelekat, poster, ceramah
atau berkempen dari rumah ke rumah. Walau bagaimanapun, mereka tertakluk kepada
beberapa syarat iaitu:
i.
Tidak menggunakan tingkah laku atau peribadi
seseorang sebagai bahan untuk berkempen dan memancing undi.
ii.
Memastikan semua risalah atau bahan bercetak
mengandungi alamat pencetak dan penerbit.
iii.
Dilarang memberi rasuah dan sogokan.
iv.
Dihalang menggunakan kekerasan, paksaan atau
halangan[8].
b.
Pengundian
Sebelum keluar mengundi, pengundi perlu
mendaftarkan diri dengan SPR (Suruhanjaya Pilihan Raya). Selain itu, pengundi
juga tertakluk kepada syarat-syarat yang telah ditetapkan dalam Perkara 119
Perlembagaan Persekutuan iaitu:
i.
Warganegara Malaysia,
ii.
Berumur 21 tahun ke atas,
iii.
Bermastautin di sesuatu bahagian pilihan raya,
iv.
Mengundi dalam satu bahagian pilihanraya sahaja[9].
Bagi warganegara yang berada diluar kawasan
pilihanraya, mereka dibenarkan mengundi melalui pos. Antara individu yang
dibenarkan untuk mengundi pos ialah:
i.
Anggota perkhidmatan awam,
ii.
Pegawai SPR yang bertugas pada hari pengundian,
iii.
Anggota Polis,
iv.
Pegawai tentera yang berugas di perbatasan/ hutan
belentara,
v.
Pelajar-pelajar Malaysia yang belajar di luar
Negara semasa pengundian dijalankan[10].
Selain itu, individu juga boleh hilang
kelayakan untuk mengundi sekiranya beliau:
i.
Tidak sempurna akal.
ii.
Sedang menjalani hukuman penjara.
iii.
Dijatuhi hukuman mati oleh mahkamah[11].
 Suruhanjaya Pilihan
Raya menetapkan tarikh penamaan calon dan mengundi |
|
Penamaan calon 14 hari sebelum tarikh pilihan raya
|
|
Kempen
pilihan raya
|
|
Menyiapkan
manifesto
|
 |
|||
 |
|||
|
Tempat mengundi
|
|
Diberi kertas undi
|
|
Memangkah calon yang dipilih
|
|
Kertas dimasukkan ke dalam peti undi
|
 Suruhanjaya Pilihan
Raya memberitahu tempat mengundi dan tempat mengira undi |
 Tempat mengira undi |
|
Pengumuman
keputusan pilihan raya oleh Pegawai Pilihan Raya
|
Rajah 1: Proses Pilihanraya
Malaysia[12];
Pengundian hanya boleh dijalankan di
tempat-tempat yang telah diwartakan sahaja. Setiap pusat mengundi akan diketuai
oleh seorang ketua yang dilantik oleh SPR untuk menyelia semua urusan
pengundian.
c.
Pengiraan Undi
Proses pengiraan undi akan dilakukan pada
tempat mengundi atau berkelompok dan undi-undi pos bagi setiap bahagian pilihan
raya dikira ditempat yang ditetapkan oleh Pegawai Pengurus Pilihan Raya.
Semasa pengiraan dan
penjumlahan undi, hanya orang berikut yang di benarkan mengira undi:
i.
Anggota dan pegawai SPR
ii.
Pegawai yang dilantik oleh SPR
iii.
Kerani yang mengira undi
iv.
Calon, ejen pilihanraya serta ejen mengira undi[13]
d.
Keputusan Pilihan
Raya
Keputusan pilihan raya akan diumumkan oleh
Pegawai Pengurus Pilihan Raya mengikut
kawasan tersebut. Mana-mana calon yang mendapat undi terbanyak akan di anggap
menang dalam pilihan raya tersebut. Seterusnya, keputusan bagi seluruh kawasan
pilihan raya akan diumumkan dan parti yang menang dengan kelebihan kerusi
majoriti akan membentuk kerajaan.[14]
Walau bagaimanapun, keputusan pilihan raya
boleh di cabar melalui mahkamah sekiranya berlaku:
i.
Penyogokan atau perbuatan yang menyalahi
undang-undang
ii.
Tidak mematuhi undang-undang dan peraturan pilihan
raya
iii.
Calon atau ejen calon hilang kelayakan
iv.
Berlaku penipuan dan ugutan
7.3
PERUNTUKAN ISTIMEWA
PERLEMBAGAAN
Perlembagaan Persekutuan Malaysia yang
terhasil sejak kemerdekaan, masih mengekalkan peruntukan-peruntukan penting
dalam perlembagaan seperti hak asasi, kewarganegaraan, hak istimewa orang
Melayu, agama dan bahasa. Ini merupakan satu langkah untuk merealisasikan
cita-cita mewujudkan sebuah negara yang adil untuk semua pihak dan demokrasi.
7.3.1 Kedudukan Istimewa Orang Melayu Serta Hak
Kaum Bumiputera Yang Lain
Menurut Perkara 160 (2) Perlembagaan
Persekutuan Malaysia, orang Melayu ditakrifkan sebagai:
i.
Seorang yang beragama Islam,
ii.
Bertutur bahasa Melayu,
iii.
Mengamalkan adat istiadat Melayu,
iv.
Lahir sebelum hari merdeka sama ada di Persekutuan
atau di Singapura, atau pada hari merdeka dia bermastautin di Persekutuan atau
di Singapura.[15]
Manakala Bumiputera di Sabah dan Sarawak
(termasuk bukan Melayu) termasuk golongan yang menerima keistimewaan seperti
mana yang diperoleh orang Melayu di Semenanjung. Dalam hal ini, walaupun
sesuatu keistimewaan diberikan kepada orang Melayu dan Bumiputera di Sabah dan
Sarawak, kepentingan bagi kaum lain juga hendaklah dilindungi. Antara perkara
yang termasuk dalam soal hak keistimewaan orang melayu sebagai bumiputera
ialah:
a.
Perkhidmatan awam
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan
Malaysia memperuntukkan tanggungjawab kepada YDPA atas nasihat Jemaah Menteri
untuk menentukan perizaban bagi orang Melayu dan Bumiputera di Sabah dan
Sarawak. Amat penting untuk YDPA merizabkan untuk orang Melayu dan Bumiputera
di Sabah dan Sarawak suatu kadar
bilangan jawatan yang berpatutan dalam perkhidmatan awam persekutuan
memandangkan sebelum ini bilangan orang Melayu yang memegang jawatan dalam
pentadbiran kerajaan sangat kurang. Pada masa Tanah Melayu dijajah oleh
British, kebanyakan jawatan-jawatan rendah dalam pentadbiran dipegang oleh
orang-orang India dan Sri Lanka yang mahir bertutur dalam bahasa Inggeris.
Manakala jawatan-jawatan tinggi pula dipegang oleh orang British. Penduduk
pribumi pula bekerja sebagai nelayan dan petani. Untuk memperbaiki keadaan ini,
para perwakilan daripada kaum Melayu, Cina dan India yang merangka perlembagaan telah sepakat bahawa bilangan
orang Melayu dalam pentadbiran mestilah ditambah dan diberi keutamaan.[16]
b.
Lapangan ekonomi
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan Malaysia
menghuraikan tentang keistimewaan khas orang Melayu dan Bumipetera Sabah dan
Sarawak dalam lapangan ekonomi. Dalam hal ini undang-undang Persekutuan
menggariskan jika sesuatu permit atau lesen yang dikehendaki bagi menjalankan
urusan perniagaan dan perdagangan, YDPA hendaklah mengeluarkan arahan kepada
pihak berkuasa yang bertanggungjawab untuk mengeluarkan permit atau lesen bagi
menentukan kadar perizaban kepada orang Melayu.
Peruntukan ini adalah untuk menolong orang
Melayu melibatkan diri dalam bidang perdagangan dan perindustrian memandangkan
selama ini orang Melayu ketinggalan dalam bidang ekonomi. Semenjak penjajahan
British sehinggalah kemerdekaan, orang Melayu masih kurang menceburkan diri
dalam perdagangan dan perniagaan. Usaha kerajaan adalah untuk menghapuskan
pengenalan bangsa mengikut pekerjaan, terutama bidang perniagaan yang kebanyakannya
didominasi oleh bangsa asing. Usaha kerajaan selanjutnya ialah pengenalan Dasar
Ekonomi Baru (DEB) pada tahun 1970-an dengan harapan orang Melayu akan memiliki
sekurang-kurangnya 30% daripada jumlah kegiatan perdagangan dan perindustrian
di Negara ini.[17]
c.
Pendidikan
Bagi mengelakkan orang Melayu ketinggalan
dalam bidang ekonomi, pembelaan pendidikan orang Melayu sangat penting. Ini
memandangkan nasib orang Melayu dalam bidang ekonomi bergantung pada
pendidikan. Justeru, kemudahan khas perlu diadakan kepada orang Melayu agar
dapat bersaing dengan kaum lain khasnya dalam bidang ekonomi.
Fasal 2 Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan
Malaysia memperuntukkan YDPA bertanggungjawab untuk melindung kedudukan
istimewa orang Melayu dan kaum Bumiputera di Sabah dan Sarawak dengan
menentukan perizaban kepada mereka seperti biasiswa, bantuan dan
keistimewaan-keistimewaan pelajaran dana lain-lain kemudahan pelajaran yang
diadakan oleh kerajaan Persekutuan. Dalam hal ini, YDPA boleh memberi arahan
kepada mana-mana pihak berkuasa yang bertanggungjawab untuk melaksanakannya.
Walau bagaimanapun, Perkara 153 Perlembagaan
Persekutuan Malaysia memperuntukkan perlindungan untuk kepentingan kaum lain.
Misalnya Fasa 4, memperuntukkan YDPA tidak boleh memberhentikan apa-apa biasiswa,
bantuan dan keistimewaan pelajaran kepada mana-mana orang selain orang Melayu
dan Bumiputera di Sabah dan Sarawak. Salah satu peruntukan utama untuk orang
Melayu ialah kemasukan anak-anak Melayu ke universiti dan skim biasiswa.
7.3.1 Kedudukan Bahasa Melayu
Bahasa Melayu telah menjadi bahasa
perantaraan (lingua franca) semenjak
abad ke 15 dengan wujudnya Kesultanan Melayu Melaka. Pada masa itu, bahasa
Melayu merupakan bahasa utama yang digunakan oleh pedagang-padagang yang datang
dari serata dunia.
Kedudukan bahasa Melayu telah termaktub
dalam Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan yang memperuntukkan bahasa Melayu
mestilah digunakan untuk maksud-maksud rasmi. Selain itu, terdapat juga
peruntukan-peruntukan sementara terhadap penggunaan bahasa Melayu.
7.3.2 Kedudukan Raja-Raja Melayu
Perkara 38(6) Perlembagaan Persekutuan
memperuntukkan bahawa Majlis Raja-raja membincangkan perkara-perkara dan boleh
bertindak mengikut budi bicara seperti berikut:
i.
Memilih atau memecat Yang di-Pertuan Agong daripada jawatannya atau
memilih
atau memecat Timbalan Yang di-Pertuan Agong.
ii. Memberi nasihat mengenai apa-apa
perlantikan.
iii. Memperkenan atau menolak apa-apa
undang-undang yang mengubah
sempadan-sempadan sesuatu negeri atau yang menyentuh tentang
keistimewaan, kedudukan, kehormatan atau kebesaran raja-raja.
iv. Bersetuju atau tidak bersetuju apa-apa
perbuatan, amalan atau upacara agama diperluas Persekutuan secara menyeluruh.
v. Melantik anggota Mahkamah Khas di bawah
Fasal (10) Perkara 182.
vi. Memberi ampun, peremitan, penggantungan atau
peringanan hukuman di bawah Fasal (12) Perkara 42.
Semua raja dan Yang diPertua Negeri secara
automatik menjadi ahli Majlis Raja-Raja. Walau bagaimanapun, Yang diPertua
Negeri tidak boleh menjadi ahli Majlis Raja-Raja untuk tujuan mesyuarat
berhubung dengan pemilihan Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Yang di-Pertuan
Agong, melucut jawatan Yang di-Pertuan Agong dan membincangkan mengenai
keistimewaan raja-raja. Selain itu juga, Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan
Agong bukanlah Ahli Majlis Raja-Raja. Baginda bertindak sebagai Ketua Negara
Malaysia.
Kesimpulan
Perlembagaan
Persekutuan Malaysia Malaysia
RUJUKAN
1.
Mardiana
Nordin & Hasnah Hussin (2004), Pengajian
Malaysia, Selangor: Fajar Bakti.
2.
Ruslan
Zainuddin, Mohd Mahadee Ismail & Zaini Othman (2005), Kenegaraan Malaysia,
Shah Alam: Fajar Bakti.
3.
Hamidon
Pawanteh (2005), Pengajian Am: Kenegaraan Malaysia, Cerdik Publications.
4.
Ranjit
Singh Malhi (2005), Pengajian Am:
Kenegaraan Malaysia (2005), TQM Consultants Sdn. Bhd.
[1]
Mardiana Nordin & Hasnah Hussin (2004), Pengajian
Malaysia, Selangor: Fajar Bakti, hlm. 139.
[2] Ibid.
[3] Ibid,
hlm. 140.
[4] Ibid.
[5] Ibid,
hlm. 141.
[6] Ibid.
[7]
Ruslan Zainuddin, Mohd Mahadee Ismail & Zaini Othman (2005), Kenegaraan
Malaysia, Shah Alam:Fajar Bakti, hlm 205.
[8] Ibid,
hlm. 205-206.
[9]
Hamidon Pawanteh, Pengajian Am: Kenegaraan Malaysia (2005), Cerdik Publications:, hlm.
95.
[10]
Mardiana Nordin & Hasnah Hussin, Pengajian
Malaysia , hlm. 113.
[11]
Ibid.
[12]
Ruslan Zainuddin, Mohd Mahadee Ismail & Zaini Othman, Kenegaraan
Malaysia, hlm. 206.
[13]
Ranjit Singh Malhi, Pengajian Am:
Kenegaraan Malaysia (2005), TQM Consultants Sdn. Bhd.:, hlm.128.
[14]
Ruslan Zainuddin, Mohd Mahadee Ismail & Zaini Othman, Kenegaraan
Malaysia, hlm. 207
[15]
Ibid, hlm. 137.
[16]
Ibid.
[17]
Ibid, hlm. 138.
No comments:
Post a Comment